سیره ی اخلاقی حضرت زهرا(س)

براي دست يافتن به علوم و معارف اسلامي و حکمي از احكام شرعي، ادلة اربعه؛ يعني، كتاب، سنّت، عقل و اجماع مورد نياز است.[1] «سنّت» پس از قرآن، دومين منبع شناخت دين است، كه تبيين و تفسير كليات قرآن را بر عهده دارد. اگر آموزه هاي قرآن را به سه بخشِ اساسيِ عقايد، اخلاق و احكام تقسيم كنيم، «سنّت» ديدگاه هاي اسلامي را در اين سه بخش به تفصيل تبيين مي كند.[2]در تفسير مجمع البيان آمده است: به هر چيزي كه به صورت «دوام» و «استمرار» اتفاق بيفتد، سنّت يا طريقت مي گويند.[3] سنت، سيره، طريقت هر سه كلماتي داراي معاني نظير هم هستند[4] و سنت، راهي است كه براي اقتدا به آن و تبعيّت از آن قرار داده شده است از جمله، «سيره» و «سنت» حضرت رسول ـ صلي الله عليه و آله ـ .[5]در معني و مفهوم «سنت» و «سيره» از يك نظر، دو ديدگاه قابل ذكر مي باشد، كه هر دو، ديدگاهِ محدثان (راويان حديث) مي­باشد.ديدگاه اهل سنت و ديدگاه شيعهالف) ديدگاه اهل سنتاهل سنت از آنجا كه همانند شيعه به امامت امامان اثني عشر قائل نيستند و در نتيجه قول آنها را فقط به عنوان راوي حديث مي پذيرند در تعريف سنت چنين مي گويند كه:سنت، قول پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ ، فعل آن حضرت و تقرير آن حضرت (گفتار يا انجام كاري كه نزد پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ صورت گيرد و حضرت عكس العمل نشان ندهند، كه نشان دهنده رضايتمندي خواهد بود) مي باشد.[6]اين ديدگاه، با ت, ...ادامه مطلب